- Po co poszli do filharmonii, skoro nie słyszą?
– Słyszą, ale nie uszami, tylko ciałem.
To fragment rozmowy z kuluarów filharmonii, do której wybraliśmy się z naszą Załogą G
[ Załogą Dzieci Głuchych].
Wiolonczela, skrzypce, waltornia! Dzieciaki mogły ich dotknąć i spróbować wydobyć z nich dźwięki.
Potem czekała na nie próba orkiestry symfonicznej. Podłoga aż się trzęsła od wibracji podczas próby.
Uwaga. Wchodzimy w świat teatralnych wymiarów. Do tworzenia dodaliśmy 3 wymiar – przestrzeń. Niewidome i słabowidzące dzieciaki tworzą pacynki ze skrawków wszystkiego.
Żeby stworzyć bajkową przestrzeń, potrzebujemy rolek po papierze toaletowym, skrawków sukienek i koszul, klejów i papierów. I są! księżniczki, rycerze, stwory – bohaterowie improwizowanego teatrzyku.
Jedna z uczestniczek warsztatów w ośrodku dla dzieci niewidomych i słabowidzących pojawiła się wczoraj na kwadrans przed rozpoczęciem zajęć. Opłacało się! Mogła jako pierwsza obejrzeć ręcznie robione lalki, które prowadząca – Agnieszka Trzepizur przyniosła na warsztaty dla dzieciaków. Mała Kinga – bo o niej mowa, była zachwycona szmacianymi księżniczkami. Przed nią i przed resztą uczestników już niebawem duże wyzwanie! Sami będą musieli wykonać materiałowych bohaterów do bajki. Czy będą to lalki? Na razie to jeszcze tajemnica..;)
Wystarczy plastikowa rurka i kolorowy balon, żeby powstał magiczny instrument z odzysku.
Na warsztatach dzieciaki poznawały muzyczną improwizację. Razem z muzykami szukały najciekawszych, najbardziej wyczuwalnych dźwięków. Blaszany kanister, metalowe rury, butelki i wiadra z wodą – właśnie tam ukryła się muzyka.Powstała też improwizowana orkiestra wyczulona na gesty dyrygenta.
Co można wyczarować na szarym papierze? Cały świat. Magiczne pojazdy, piękne księżniczki, latające psy.
Na wielkim arkuszu powstał świat z „Niekończącej się opowieści” – kultowego filmu o chłopcu, który trafił do magicznego świata fantazji.
Dzieciaki poznawały technikę kolażu – na papierze tworzyły kompozycję z gazet, materiałów, farb…
Słowo „kolaż” pochodzi od francuskiego czasownika coller (sklejać). Używał go Picasso, ale też starożytni Chińczycy.