Niesamowite, magiczne, zaskakujące spotkanie.
Miejsce: Wrocławski Teatr Lalek
Aktorzy: Niewidome i Głuche Dzieciaki
Fabuła: …
– Hej. Dasz mi przymierzyć maskę ?
-Ona Cię nie słyszy. Spróbuj jej pokazać o co Ci chodzi.
Kilka gestów, ukłon, uśmiechy i jest porozumienie.
A potem wspólny spektakl i tańce na scenie.

To było zetknięcie Dwóch Światów – tych,  którzy nie widzą z tymi, którzy nie słyszą na zaczarowanych warsztatach w Teatrze Lalek.

Wspólnie poznawaliśmy kulisy pracy lalkarza. Próbowaliśmy przełożyć smaki i zapachy na scenki lalkarskie – tworzyli je wspólnie niewidomi
i niesłyszący uczniowie. Poznaliśmy zaczarowany teatr dźwięków. Dziękujemy ogromnie Wrocławskiemu Teatrowi Lalek za tak wyjątkowe spotkanie!

-  Po co poszli do filharmonii, skoro nie słyszą?
– Słyszą, ale nie uszami, tylko ciałem.

To fragment rozmowy z kuluarów filharmonii, do której wybraliśmy się z naszą Załogą G
[ Załogą Dzieci Głuchych].
Wiolonczela, skrzypce, waltornia! Dzieciaki mogły ich dotknąć i spróbować wydobyć z nich dźwięki.
Potem czekała na nie próba orkiestry symfonicznej. Podłoga aż się trzęsła od wibracji podczas próby.

Uwaga. Wchodzimy w świat teatralnych wymiarów. Do tworzenia dodaliśmy 3 wymiar – przestrzeń. Niewidome i słabowidzące dzieciaki tworzą pacynki ze skrawków wszystkiego.

Żeby stworzyć bajkową przestrzeń, potrzebujemy rolek po papierze toaletowym, skrawków sukienek i koszul, klejów i papierów. I są! księżniczki, rycerze, stwory – bohaterowie improwizowanego teatrzyku.

Wystarczy plastikowa rurka i kolorowy balon, żeby powstał magiczny instrument z odzysku.
Na warsztatach dzieciaki poznawały muzyczną improwizację. Razem z muzykami szukały najciekawszych, najbardziej wyczuwalnych dźwięków. Blaszany kanister, metalowe rury, butelki i wiadra z wodą – właśnie tam ukryła się muzyka.Powstała też improwizowana orkiestra wyczulona na gesty dyrygenta.

Co można wyczarować na szarym papierze? Cały świat. Magiczne pojazdy, piękne księżniczki, latające psy.

Na wielkim arkuszu powstał świat z „Niekończącej się opowieści” – kultowego filmu o chłopcu, który trafił do magicznego świata fantazji.
Dzieciaki poznawały technikę kolażu – na papierze tworzyły kompozycję z gazet, materiałów, farb…

Słowo „kolaż” pochodzi od francuskiego czasownika coller (sklejać).  Używał go Picasso, ale też starożytni Chińczycy.